Dziś wreszcie sucho. Chociaż buty mi nie wyschły więc pamięć po poprzednich dniach wciąż ze mną jechała.

Rano jak już jestem gotów do wyjazdu nadchodzi Ragnarok. Chwilę czekam. Potem drugą i trzecią, aż po 45 minutach mimo błysków i grzmotów wyjeżdżam. Kiedyś muszę przecież dotrzeć do pracy. Decyzja w sumie słuszna, bo gdzieś w połowie drogi już tylko kropiło. Mimo to byłem całkowicie przemoczony - znów :(

Dziś dla odmiany nieco okrężną drogą i zapłaciłem za to... bo mnie zlał deszcz na koniec. No nic, w okolicach się błyskało więc i tak niewielką cenę zapłaciłem. No i zawsze mogło zacząć później padać, a zamierzałem bardziej drogę wydłużyć. Wtedy to dopiero bym miał radość.

Cóż powrót do codzienności po urlopie. Znów praca i znów jak na złość Słońce świeci pełną parą - dlaczego w Austrii tak nie mogło?

Po wyjeździe do Zell am See z Tomkiem chasałem jeszcze po górach - z buta i teraz mam zakwasy... a miało nie być ;-) Przez zakwasy i zbyt twarde przełożenie jakie sobie zafundowałem tępiąc ostre strasznie niewygodnie mi się jechało, nie mogłem złapać tempa, które byłoby szybkie i mnie nie męczyło przez to jechałem raz szybciej, raz wolniej. Powrót z Tomkiem, taką samą niestety metodą. Raz szybko, raz wolno, bo nie mogłem wejść na normalne obroty. Pewnie tylko wina zakwasów, bo jak nie to trzeba będzie coś pokombinować i pozmieniać, bo tak jeździć się nie da.

Postaram się przez kolejne dni pouzupełniać wpisy z Alp a może i parę zdjęć z wyjścia w Karkonosze wrzucę, bo fajne ścieżki znalazłem i być może nawet parę zdjęć mi się udało zrobić.

Do szklepu po szamę. Trzeba jeść żeby żyć, szczególnie jak się po górach jeździ i chodzi ;-)