Czasami jeden obraz potrafi wyrazić więcej niż tysiąc słów. W takim razie poniżej jest pierdylion słów, których po prostu nie potrafiłem zapisać...







Po upadku przez chwile się zbierałem, tak przyrżnąłem, że oddechu złapać nie mogłem. Jacyś dobrzy ludzie zainteresowali się czy żyję, chwała im za to :) 500m do najbliższego przytanku i powrót autobusem.

W momencie jak się złamał było z 35 na zegarku, także odszedł z hukiem. Co zresztą widać na ostatnich fotkach przedstawiających mnie ;-)

Nowy napęd... nie dość, że zdarza mu się przeskoczyć (mimo, że według opakowań wszystkie części są kompatybilne, a nawet zaleca się stosowanie ich ze sobą wzajemnie) to jeszcze przyprawia mnie o zawał... Bo łańcuch jest trochę za krótki żeby obsłużyć 48x32... ale jak się dzisiaj okazało nie tak całkiem... Jakoś mi się tak zredukowało i byłem bliski zawały, że zerwałem łańcuch ;-) nie wiem jakim cudem... nigdy takich chorych przełożeń nie stosowałem... ten przeskok z 48 na 32 jest za duży i zrobiła mi się psychiczna blokada, żeby nie redukować przodem, co zawsze wybierałem :/ trzeba szybko 44 zakupić... ale do wypłaty nie mam kasy :/

Można powiedzieć, że klasycznie, taka się robi jedna z moich ulubionych tras. Na Świeradowską, z niej nie wiem jak się ta ulica nazywa, ale idzie na Brochów. Z tego miejsca, jakimiś takimi przejazdami na Trestno. Z Trestna na Wyspę Opatowicką i wałami w prawo. Lewoskrętne okrążenie wyspy... Dzisiaj jak dojechałem do mostu Zwierzynieckiego to... zawróciłem i wykonałem prawoskrętne okrążenie wyspy, bo miałem jeszcze troche czasu, a brakło mi pomysłu na kręcenie po mieście. W obie strony po wyspie zaliczyłem wyścig z przypadkowymi rowerzystami. Jeden na ostrym się woził. Ponoć ledwo co poskładane. Jechałem sobie spokojnie 33 a mnie do 37 rozzuchwalił. Jak się pomęczyłem to przez chwile 40 pociągnął i wysiadł na 30. To mu odjechałem po chwili na oddech... nie będę się 30 wlókł jak mi noga na 34 podaje ;-)

Po nawrocie postanowiłem sobie trening zrobić taki porządny. Interwaliki 30 sekundowe napierniczałem. 2 minuty przerwy między nimi. Po 5 seriach na których poszedł mxs wycieczki miałem dość więc troche dłuższa przerwa z prędkością około 25. Następnie troszkę kadencji ponad 120. Niski bieg i prędkość ~30. Potem trening wykorzystania spd. Jazda naprzemian lewą i prawą nogą, po 150-200 metrów zmiany i tempo na 22-26 z wysoką kadencją. Właśnie jak się wlokłem na jedną nogę wyprzedził mnie facet na mtb. Jechał z zupełnie przyzwoitą prędkością więc nie mogłem się powstrzymać. Pogoniłem za nim chwile, żeby ocenić czy warto zaczynać zabawe, trzymał 30, więc warto :) Miał za wysoko siodełko i gibał się na nim z lewa na prawo jak orangutan, więc zwróciłem mu na to uwage... W zamian zaproponował wyścig. Nie wiem czy do niego doszło, ale ja już dość zjechany byłem jak mnie doszedł :) Nie usprawiedliwia mnie to, ale tempo średni trzymałbym może wyższe niż on, za to dopałe miał już lepszą. Czyli wszystko po staremu, kondycyjnie daje rady, odpadam siłowo :) Trzeba wrócić do zwyczaju szybkich 30 i ćwiczyć siłę. No i zacząć stejki wpierdalać a nie te sałatki z kurczaka :)

Ogólnie trzeba światła kupić, bo niby długi dzień, ale jak się do późna w robocie siedzi to i tak mi się za szybko ciemno robi. Po wałach to i 50 możnaby zrobić, a tak wracałem już z odpalonymi lampeczkami.

Kolejna przejażdżka w wyśmienitej ekipie: Chmielu i Paweł i ja :)

Trasa, którą przejechaliśmy oczywiście w niczym nie przypominała tego, co mieliśmy przejechać. Dzisiaj dla odmiany nie ochlapałem sobie nawet ryja błotem. No i dzisiaj nie miałem też nie miałem jakoś szczególnej pary w nogach. Przyznać muszę szczerze, że mnie wczorajszy wyjazd zmęczył. A właściwie dał się odczuć w mięśniach. Nawet bardziej niż napierniczanie 220km. Tamto daje w organizm, ale mięśnie nie są tak zdruzgotane jak po jeździe w terenie na granicy wybuchu serca i żył. Dzisiaj dość spokojnie, dopiero na asfaltowej końcówce zrobiło się interesująco. Ja poszalałem na podjeździe na górkę ciecierzyńską. Wpadłem na nią nie schodząc z 32kmh. Potem się chłopaki rozbrykali i na kolejne górki sami gnali ile wlezie :) Maksymalna prędkosć wycieczki ustanowiona na podjeździe pod wiadukt na granicy Byczyny :) Potem prawie wyrównana na podjeździe pod Wałową.

Tak mniej więcej przebieg wycieczki: za gimnazjum w las na Borek -> magiczne górki przed Piaskańskie :) -> kawałek asfaltu i w czerwony szlak Wójciński -> w Wójcinie znowu kawał asfaltu na Lu.... cośtam, zresztą nie ważne, i tak się pogubiliśmy, w każdym razie wyjechaliśmy w Żdżarach i stamtąd powrót na Wójcin -> Kol Bol Chruścin -> Siemianice magicznymi ścieżynkami, w wiosce postój na popas -> czereśniowy szlak, niestety wszystko wyżarte -> wyjazd przed lasem przy Kostowie -> Ciecierzyn -> baza

Taaaa, dawne trasy się powspominało. Najpierw montowanie nowych tarcz u chmiela. Przy okazji zamontowałem starego/nowego LXa na tył. Wymiana linek włączona. Po remoncie okazało się, że... nadal mi coś przeskakuje. Nie tak ambitnie jak przy podjeździe na Ślężę, ale jednak... Nie mam już pojęcia o co chodzi, może faktycznie mam badziewną kasete i łańcuch? Tylko jak to niby mam reklamować, pewnie mi powiedzą, że zajeździłem, albo co... W każdym razie kolejny napęd na pewno nie będzie taki jak ten... A ten, mam nadzieję, że się dotrze i zrobi przynajmniej 5kkm, albo chociaż ten rok wyjeździ, bo kurde nie zamierzam drugiego napędu w ten sam rok kupować.

Trasy dookoła Byczyny, z Chmielem i Pawłem. Tak, chmielu coś tam jeździ, w tym roku ponoć zrobił 700km... Nie ta forma, co dawniej, ale pare dojazdów do pracy i znowu by wszystkich objechał :) Ogólnie jechaliśmy jak trzy zdechlaki... no ale co zrobisz, formy się nie zbuduje jak się nie jeździ. A jak nie ma czasu to się nie jeździ...

Plusem z tytułu jest dojazd z Kluczborka do Byczyny, czyli:
DST 19.24km
TM 47:29
AVS 25.32kmh
MXS 39.87

Aaaaaa, i byłbym zapomniał. 48t musi wylecieć. Taki blat się nie nadaje do MTB. Nie da się na tym jechać, chyba że z kadencją godną ludzi w podeszłym wieku.

Rozdziewiczenie nowiuskiego napedu. Cel na dzis mial byc zupelnie inny, ale jak to w zyciu bywa, nie zawsze wszystko zgra sie tak jak sie tego chce. Tak jak zapowiadalem, miala byc dzisiaj fajna wycieczka jak cyklotur i towarzystwo dopisze. Cyklotur dopisal, no i pogoda dobra, to trzeba było wykorzystać.

Nowy naped to:
- kaseta hg61 11-32
- lancuch hg93

Wyjechalem okolo 10:20, po sniadaniu zlorzonym glownie z jajek, bo za bardzo nie mialem nic w lodowce a dzisiaj to swieto... Przez Wroclaw poszlo rewelacyjnie szybko jak na grube lacki. Srednia pod 28 mimo ze wiatr lekko w twarz wial.

Za miastem wiatr pokazal jednak klase i tempo zaczelo leciec na ryj. Noga za noga, jechalem nieznanymi sciezkami. Chcialem zebrac Sleze od strony Radunii. Jednak jak to zwykle bywa pogubilem sie i wyjechalem na dk8 tuz przy dojezdzie do Sobotki. Pojechalem wiec klasycznie, na Sady.

Na podjezdzie, jak tylko zrobilo sie ostrzej, zaczal mi przeskakiwac lancuch. Puscilem mega redukcje i jechalem z wysoka kadencja. Lancuch znowu zaczal przeskakiwac jak sie zrobilo stromiej. Zmniejszylem cisnienie i jakos poszlo. Niestety przez to polknal mnie jakis cwaniak na mtb. Ledwo 13kmh trzymal jak mnie wyprzedzil, ale obok mnie przelecial z 17. Widac sie spalil probujac przyszpanowac. Ale najgorsze ze nie wjezdzal na gore... Frajer, powinien szose kupic jak jezdzi po asfalcie. Platon mu powinien pokazac jak sie na szosie na szczyt wspina :)

Pierwsze metry podjazdu szly rewelacyjnie. Trzymalem tempo w okolicach 8kmh. Nie wiem czemu mi wtedy lancuch za bardzo nie przeskakiwal, ale jak juz zaczal to sie porobilo na maksa. Nawet telefon do chmiela nie pomogl rozwiazac problemu :/ wprowadzilem rower ostatnie pareset metrow.

Na szczycie podbilem do grupki rowerzystkow zapytac o rade, przyczyne takiego zachowania nowego napedu. Predzej w zlosci i furii "naprawiania" wygialem przerzutke. Zaaferowani fachowcy wszystko odgieli i poustawiali... downhillowcy znaja sie na takich usterkach. Ale co sie okazalo, winnych nie udało się ustalić, problem pozostał nierozwiązany. Jedno co, to rzucili okiem jak deptam w wciśniętym przednim hamulcem, łańcuch przeskakiwał na tarczy z przodu - tarcze do wymiany :(

Posiedziałem troche na wieżyczce na szczycie i skierowałem się na zjazd. Na zjeździe nie było lekko. Przez te kamulce i brak amortyzatora był niewiele mniej męczący niż podjazd. Na asfalcie praktycznie nic nie dokręcałem, bo szkoda mi łańcucha nowego, nie chcę go na starych tarczach dojechać za mocno. Ogólnie cały powrót spokojny. Jak na złość wiatr bardzo osłabł, a ja nie chciałem deptać żeby napęd oszczędzić... więc noga za nogą, powoli... Za bardzo kombinowałem jednak z trasą powrotu i znowu mi teren wpadł ;) Raz nawet poważnie się zgubiłem w lesie i zacząłem się wracać jak się okazało po wyjeździe z lasu... No ale nic, fajną trase udałoby się z tych scieżek odkrytych poukładać.

Ogólnie prześwietna pogoda na rower, świetnie wykorzystany dzień. Trzeba na cacy zrobić rower i wrócić na Ślężę, bo ciekawie zaczął się podjazd gdy skończył się asfalt, nawet mi to podjeżdżanie szło :)

Syców w tytule i tak znikoma liczba przejechanych kilometrów?

Dojechałem ledwo przed Wilczyce, tam zerwałem łańcuch. O dziwo nie w miejscu gdzie go spinałem po poprzednim zerwaniu. No nic, miałem ze sobą rozkuwacz bo wiedziałem, że tak się mogą potoczyć sprawy, nie sądziłem, że tak wcześnie do tego dojdzie. Skułem i ruszam, niestety tempo 30kmh nie jest dobrym pomysłem na ledwo trzymającym łańcuchu.

Znowu się zrywa. Ujechałem niewiele ponad 15 km od domu. Tym razem zerwał się w miejscu gdzie go skułem, czyli tak jak bozia przykazała. Skuwam, ale coś nie idzie, w nerwach rozwaliłem przykręciłem za mocno i urwało mi się trzymadełko łańcucha z rozkuwacza... No ale do domu daleko, trzeba go jakoś skuć... udało się, tylko pokrzywił się nieco ten newralgiczny element skuwacza. Wracam. Jade spokojnie, powoli. Po 3 skuwaniach łańcuch jest jakby nie patrzeć o 6 ogniw krótszy, jeszcze troche a mi go braknie ;-)

No i całkiem daleko ujechałem. Na Krakowskiej przed jakąś szkołą czy uczelnią, dwie laski szły sobie ścieżką rowerową. Zwolniłem jak to mam w zwyczaju i zakrzyknąłem raźnie przepraszam. Wywołało to tak pożądane przeze mnie przerażenie i paniczne ustąpienie z drogi. Gdy miałem w tryumfie przejechać obok nich... nacisnąłem w pedały i prawie straciłem zęba jak przypierdoliłem w kierownice xD Tak, zrywający się łańcuch to nie jest dobra rzecz. Ujebał się w bezpośrednim sąsiedztwie ostatniego skuwania. Siadłem sobie przy ścieżce i skuwam, skuwam, skuwam, wywaliłem jedno ogniwo, potem drugie pokrzywiłem poniszczonym rozkuwaczem. Trzymadełko łańcucha w skuwaczu jest jednak niezbędne. Tak mi się element skuwajączy wygiął, że po 3 popsutych parach ogniw dałem sobie spokój i poszedłem z buta na chate.

Po drodze wstąpiłem do probike poznać ceny łańcuchów i kaset. Potem pojechałem jeszcze oldsem do harfa-harrysona poznać ceny łańcuchów i kaset. Wnioski przedstawiam poniżej.

Kasety cena cyklotura cena probike dla shimano/harfy harryson dla sram
Shimano CS HG-50-9 79.00zł 85.00zł
SRAM PG-950 88.00zł 105.00zł
SRAM PG-970 105.00zł 144.00zł

Łańcuchy (jak wyżej)
Shimano CS HG-73 59.00zł 75.00zł
SRAM PC-971 69.00zł (w pudełku 75.00zł) 105.00zł !!!

Gdyby cyklotur był czynny w niedziele to już bym kupował bilet do poznania. Powrót wyremontowanym rowerem byłby świetną zabawą ;-)

No to raport z pierwszej przejażdżki na Larsenach TT znowu się nie uda, bo za wiele jazdy nie było.

Fart, albo i nie. Na pewno niesamowitego farta mialem w miniona sobote. Wyjezdzajac z wroclawia wpadlem wtedy w dziure. Gdzies kolo Szklarskiej Poreby zauwazylem ze mam gulke na oponie. Dzisiaj sie okazalo ze faktycznie pierdyknely mi wtedy druty w oponie, wywalila mi opona i detka w czasie pompowania... No to zostalem z jedna detka continentala 1.5-1.75 i jedna dziurawa rubena 1.9-2.125, a ze jedyne opony jakie mam to larseny tt 1.9 to polatalem rubene i zaryzykowalem continentala. Nie wybuchl mimo sporego cisnienia. Ruszylem po parkach sie przejechac. Dotarlem do gorki na wjezdzie chyba w grabiszynski. Nie tej cmentarnwj, tylko po przeciwnej stronie. Podjechalem od stromej, malo uczeszczanej, zadrzewionej strony raz, drugi, trzeci, czwar... zerwalem lancuch! Na prawde w sobote mialem niesamowite szczescie. Moze nie bylo tam 30% podjazdow, ale bylo cisniecia troche. Co bym zrobil jakby mi lancuch gdzies w czechach strzelil? Pierwsze wrazenia z jazdy na larsenach opisze nastepnym razem. przepraszam za bledy i brak pliterek ale z telefonu dodaje ten wpis.

Podgórkę (miejscowość taka była po drodze)

Była wczesna rana pora,
Gdym wpierniczał pomidora.
Po nim jajek pięć rozbiłem,
Na patelce usmażyłem.



Takie to było mistrza śniadanie,
Ale nie o nim jest opowiadanie.
W oponki z leksza pierdnąłem sobie,
Dobrze wiedziałem wówczas, co robie.

Jazda nie miała być wcale spokojna,
Tak teraz wspominam - to była wojna!
Ale spokojnie wszystko w swoim czasie,
Z drobnym opóźnieniem spotkaliśmy sie.

Na miejsce zbiórki sześciu nas przybyło,
I raźnym tempem w drogę wyruszyło.
W trzy pary się ustawiliśmy,
I tak wesoło przez miasto przejechaliśmy.

Po drodze offroadu z dziesięć metrów wpadło,
Rowery przenieść przez remont nam wypadło.
Były i objazdy i niebezpieczne dziury,
Zdarzył się i kierowca wredny który,


te dwa zdjęcia ukradłem od Tomka albo Piotrka

Otrąbił nas ze złością z lewa i prawa,
Że jedziemy w parach, lecz to jego sprawa.
Teraz tak możemy, Przepisy się zmieniły,
A wredni kierowcy tylko dodają nam siły.

Za miastem nudno. Gdyby nie konwersacje,
To każdy by potwierdził, że mam racje.
Dookoła równina płaska i zielona była,
Jednak w naszych głowach myśl o górach żyła.

Asfalty były jak na Polskę równe zadziwiająco.
Tak jak nasza średnia zasługiwały na owacje na stojąco.
Dalszą część płaskiego już daruję sobie.
O podjazdach opowiem, tylko wdech głęboki zrobie.

Pierwsze poty wyssała z nas Łysa Góra,
Która wcale nie była łysa i ponura.
Wielka też jakoś nie jest specjalnie,
Ale mi w kość dała, co przyznam lojalnie.

Na szczycie słitaśne pamiątkowe zdjęcie,
I ruszamy na dół, dokręcając zawzięcie.
Widoki ze zjazdu są warte wspomnienia,
Albo nawet lepiej, na zdjęciu uwiecznienia.



W połowie zjazdu, postój pod sklepikiem,
Trzeba się posilić pysznym batonikiem.
Zjazd w sekund kilka i chwila wytchnienia,
Ale w górach nie ma lekko, kolejne wzniesienia.

Jedziemy na Szklarską Porębę i Jugowską przełęcz.
Droga wciąż pod górę, myśl wciąż jedna "nie jęcz!".
Do Szklarskiej dojeżdżam ostatni oczywiście,
Myśleliście inaczej to myliście się.


te dwa zdjęcia ukradłem od Tomka albo Piotrka

Wyjeżdżam pierwszy, by przez chwile jedną,
Ostatni stający się pierwszym i nie był tylko legendą.
Widoki przewspaniałe, ale nie ma czasu,
Wyciągać aparatu czy skręcać do lasu.

Znaki kuszą do muzeum, strzałki wzywają do wodospadu,
Gdyby to była wyprawa turystyczna pojechałbym od razu.
Jednak jazda nasza chwilami wyścig przypominała,
Dokręcanie na zjazdach - to też przygoda wspaniała.

Gdy na szczycie wreszcie się zjawiłem,
Przeogromne rozczarowanie przeżyłem.
Jedyne, co ten szczyt jakkolwiek wyróżniało
To parking dla samochodów i to że trochę wiało.

Widoku z tego szczytu żadnego nie było,
Co mnie jednak trochę niemiło zaskoczyło.
Zjazd ponownie wynagrodził wszelkie niedogodności,
Posłał w niepamięć wspomnienie zwątpienia i słabości.

Z pięćdziesiątką na zegarze przelecieliśmy granice,
A tam piękne holki, smaczne piwo i równe ulice.
Jeśli jeszcze nie kojarzycie gdzie się dostaliśmy,
To już wyjaśniam, w Republikę Czeską wjechaliśmy.



Jednak tego całego dobrodziejstwa podziwianie,
Przyćmiło odrobinę drogi w niebo skierowanie.
Wtedy już takim sobie swoim tempem jechałem,
Że bez napinki, bez potów, widoki podziwiałem.



Wrażenie wielkie zrobiły na mnie górskie serpentyny,
Zakręty o sto osiemdziesiąt stopni i widok na doliny.
Wyśmienite i przyjemne było przełamanie,
Staw jakiś czy jezioro na nasze powitanie.



Czasu na kąpiel było niestety za mało, ale...
Strzeliliśmy sobie fotkę, którą się pochwale.
Jeszcze potem zjazdów i podjazdów nie brakowało,
Ale mi miejsca w pamięci chyba na nie było mało.

Wszystko w jeden piękny widok mi się zlało,
Przerywany patrzeniem w koło kiedy się szybko gnało.
We Frydlandzie grupa nam się na dwie rozłączyła,
Moja trójka na skróty na Zgorzelec wyruszyła.



Główną przyczyną rozdzielenia to było,
Że spóźnienie na pociąg nam się w głowach jawiło.
Zmęczenie już także o sobie dawało znać.
Organizm swój ciężko jest jednak oszukać.

Na ostatnich kilometrach wiele przygód nas spotkało,
Z tych do celu metrów, opowiadań będzie niemało.
Ze względu na ich obszerność i niesamowitość,
Będę miał nad czytelnikiem litość,

Opowiem je chętnie ale przy dobrym piwie,
Bo jak sobie o nich myślę to sam się dziwie,
Że to jest możliwe i mnie to spotkało,
takie to niesamowite zdarzenie miejsce miało.

Powiem krótko, by nie rozwijać za bardzo wątku,
Wróciliśmy razem, całą szóstką, bez wyjątku.
I powiem Wam, co teraz się stanie,
Zakończę wreszcie opowiadanie.

===============================================================================

Mówiąc szczerze, nie spodziewałem się, że tak wiele zapamiętam z wyjazdy na którym miałem przez cały czas oglądać tylko koło. Właściwie, to poza podjazdami dawałem rady. Jak na brak formy, który mnie dotyka było nieźle. Zapamiętałem wiele, a opisałem we wpisie niewiele. To, co najciekawsze nie dało się krótko ubrać w słowa. Są to typowe, piękne anegdotki do opowiedzenia w miłym towarzystwie przy piwku. Były uciekające przesiadki, upadający ludzie, burze, łapanie stopa... pełen serwis. Tomek w swoim wpisie zasugerował, żebym to wszystko opisał... ale nie, niech to zostanie w gronie znajomych, po co się przechwalać publicznie ;-) Tutaj niech nam zazdroszczą trasy, widoków i jakby nie patrzeć świetnych rowerowych osiągów.

Jedno czego żałuję, to że przez trzymane ostre tempo (wszystko przez to że ostatni pociąg był o 19 a kilometrów sporo) nie było czasu na przystanki, podziwianie krajobrazów, robienie zdjęć... No, nie był to wyjazd specjalnie turystyczny. Ale na takie też od czasu do czasu można się wybrać. A to, że ostatecznie spotkaliśmy się wszyscy w jednym pociągu było dość zaskakujące. W każdym razie było o czym rozmawiać podczas powrotu.

U Artura widziałem ile kilogramów spalił... Ja dzisiaj stanąłem na wadze rano i się okazało, że mam 2.5 kg mniej (niż mało)... masakra, więcej takich przejażdżek i zniknę.

W przejażdżce udział wzięli (alfabetycznie): Artur (u Artura), Mateusz, Piotrek (u Piotrka), Tomki sztuk 2 (Platon i jego wpis) no i niealfabetycznie ja

Dzięki wszystkim za wspólną przejażdżkę! Następnym razem objedziemy to spokojnie!

Kolejny trening na szosie. Nowa trasa, kręcona w lewo a nie prawo. Będzie dobra jak się wymyśli lepszą końcówkę, omijającą przejazd przez pół miasta. Silny wiatr pozwolił na wykręcenie średniej bliskiej 38 na pierwszych 10 kilometrach. Potem nadal lekko w tył, trochę z boku i próby utrzymania średniej na poziomie 37, zresztą bardzo udane. Po kolejnym nawrocie, na około 18 kilometrze wycieczki, wiatr pod kątem w twarz. Strzałeczka od średniej pokazuje od tej pory ciągle w dół. Staram się trzymać prędkość 33-36, co się udaje, ale średnia z 37 spada z każdym kilometrem. Na dwudziestym którymś kilometrze droga kręci, raz pod wiatr, raz boczny. Zaczynają trafiać się momenty 30-33. Pierwsze 30 kilometrów zrobione w 50 minut 27 sekund. Szkoda, że nie na zamkniętej pętli, bo byłoby to poprawienie życiówki na 30km o 3 i pół minuty. Chwile potem ustawiam się pod wiatr i pod takim znakiem będzie reszta trasy. Mimo wiatru trzymam 30-35, staram się utrzymać za wszelką cenę średnią powyżej 35. Niestety chyba trochę zbyt się szarpałem gdzie nie powinienem i ostatecznie po 42km średnia spada poniżej tej magicznej bariery. Wjeżdżam w miasto i średnia spada jeszcze szybciej. Czerwone światło sprawia, że zaczynam bać się o utrzymanie 34. Do tego korek... jak mnie denerwuje kiedy mnie samochody spowalniają. Przecież to ja mam być od spowalniania, nie? Prawie że sam sobie wypadek spowodowałem, bo jechałem środkiem jezdni dwukierunkowej i w pewnym momencie facet skręcał w lewo do swojego domu... udało się wyhamować.

Deszczyk spadnie będzie cudnie

Dziś z wieczora,
Kiedy późna była pora,
Wsiada Adam na orzeła
I po szosie zapierdziela.

Pędzi, jedzie, pedałuje.
Wiatr bezczelnie go wstrzymuje.
Licznik mówi: "Lipa będzie".
Adam myśli: "Jesteś w błędzie!".

Z każdym metrem wola słabnie.
Średnia nie wygląda ładnie.
Adam wtem na pomysł wpada,
Skręcę tutaj, oto rada!

Metrów pięćset nie ujechał,
Gdy z asfaltu w pole wjechał.
Tutaj właśnie teren wpadł
I już całkiem średnią zjadł.

Adam z pola się wydostał,
Wpadł na asfalt - wiatrem dostał.
W plecy dla odmiany prosto,
Na liczniku prawie że sto!

Jedzie przed się, w koło patrzy,
Światło czerwone, a cóż to znaczy?
Nawet stop go nie zatrzyma,
Noga w korby ostro dyma.

Średnią popsuł znowu w parku,
W bardzo ładnym zakamarku.
Tak przejechał pół Wrocławia,
Skąd w tej chwili Was pozdrawia,

================================================
Tytuł to losowo wybrana fraza z rozmowy z koleżanką. Nieźle zabrzmiało, dlatego tak ;-)

Właśnie tak to mniej więcej dzisiaj było xD Nie chce mi się tłumaczyć na polskie. W każdym razie wkurzyłem się jak mi się asfalt skończył a ja na 1.2" i lemondka do szybkiej jazdy. Tak długo walczyłem, żeby chociaż 31 średnia była, bo wiatr niemiłosiernie dymał dzisiaj i ciężko się z nim w twarz jechało... No ale nic, rekordu by dzisiaj i tak nie było, bo coś świeżości dziś brakowało. Ogólnie to miałem ochotę na spokojny lans po wałach, ale nie ma opon na to...